Zaman alır...

Günaydın,

Bugün İstanbul ışıl ışıl ve neşeli bir sabaha merhaba dedi, dünyada ve Türkiye'de tüm olan bitene inat :)

sanırım 14-15 yaşlarındaydım, kafamdaki düşünceleri atamamış olmalıyım ki yere bakarak yürürken bana seslenen tanıdık bir sesle irkildim, o ses düzenli olarak uğradığımız bir mağazanın sahibiydi. Yanına gittim...
Tüm babacan sesiyle: "Neden yere bakarak yürüyorsun diye sordu?"
yanıt vermedim sadece yüzüne baktım
o ise ben sanki gözlerimle ona yanıt vermişim gibi bana baktı ve
"yere bakma yere bakma her ne varsa gökyüzünde var, aydınlığa bak ki ışığı seni aydınlatsın dedi ve hem yerde bulsan bulsan en fazla 50 kuruş bulursun" diye ekledi... :)

o gün bugündür, ne zaman canım sıkılsa yüreğim daralsa sadece gökyüzüne bakarım :)
hiç kimsenin yaşamı kolay değil, en kolay gördüklerimizin bile... sonuçta herkesin ayakkabısı kendisine dar...

Bir gün yine daralırsanız dalın gökyüzünün enginliklerine yüreğinizi rahat bırakın, onu herşey daraltırken bir de siz eziyet etmeyin.. çözüm elinizdeyse ortaya koyun değilse de zamana bırakın derim...  

zaman alir

Zaman alır bazen anlamak,

Neyin doğru neyin yanlış olduğunu

Aramamak gerekir bazen ne yanlışı ne doğruyu.

Bir bardak su icin bile

Ne bardaktir doğru ne de sudur yanlış olan.

Zaman alır bazen anlamak,

Suyun bardağa hapis bardağın da ancak

Kırılırsa özgür olduğunu.

Zaman alır bazen anlamak suyun zaman içinde

Yatağını bulduğunu,

Ve zaman alır bazen anlamak

su kadar özgür

bardak kadar kırılgan

ve bir bütün olduğunu…

2002 
('zaman alır'ın her hakkı tarafıma aittir, lütfen kayda geçsin) :)